بررسی بازی A Plague Tale: Requiem

چند وقت پیش در اینترنت یک جمله جالب خواندم، «انتظارات خوشی را از بین می‌برد». شاید کمی عمیق به نظر برسد، اما واقعیت محض است. همه چیز می‌تواند رضایت ما را کسب کند و باعث شود از خرید یا تجربه آن راضی باشیم و لذت ببریم، به شرطی که پیش از رسیدن به آن انتظاراتمان را در حد معقول نگه داشته باشیم. شاید خواندن این مسئله در مورد بازی A Plague Tale: Requiem کمی نگران‌کننده باشد، اما متاسفانه تا حدودی صدق می‌کند. استودیو Asobo با A Plague Tale: Innocence ما را سورپرایز کرده بود و انتظار داشتیم این بار فراتر از انتظارات ظاهر شود، اما در بسیاری از بخش‌ها اینطور نشد.

A Plague Tale: Requiem

• امتیاز کاربران
  47 ratings9/10
• امتیاز متاکریتیک 83

• ژانر اکشن-ماجرایی
• تاریخ انتشار ۲۶ مهر ۱۴۰۱
• پلتفرم‌ها ایکس باکس سری ایکسپلی استیشن 5پی‌سینینتندو سوییچ
• ناشر بازی Focus Home Interactive
• سازنده Asobo Studio
• حالت بازی تک نفره

بازی A Plague Tale: Requiem شش ماه پس از Innocence شروع می‌شود. هیوگو (Hugo) و آمیشیا (Amicia) توانستند مادرشان را نجات دهند، فرمانده Inquisition یعنی لرد نیکولاس (Lord Nicholas) را بکشند و یک زندگی ساده را شروع کنند. به نظر می‌رسد همه چیز به اتمام رسیده و تنها نگرانی آمیشیا و مادرش این است که تا چه زمانی می‌توانند بیماری (یا درواقع نفرین) هیوگو را کنترل کنند. در این بین این خانواده با همراهی لوکاس (Lucas) سفری را به مقصد شهر Provence آغاز می‌کنند. جایی که گفته می‌شود گروهی از شیمیدانان قدیمی با اسم The Order می‌توانند هیوگو را درمان کنند. پس از پشت سر گذاشتن چند اتفاق حاشیه‌ای، آمیشیا بالاخره یکی از اعضای Order را پیدا می‌کند. منتها کار از کار گذشته و موش‌های طاعون‌زای هیوگو خودشان را به Provence رسانده‌اند.

هیوگو در خواب‌هایش رویای یک جزیره را می‌بیند. جایی که به نظر می‌رسد می‌تواند خودش را درمان کند و از شر این موش‌های کذایی راحت شود. اما مادرشان به همراه نماینده Order مخالف سفر به مقصدی نامعلوم هستند و تصمیم می‌گیرند هیوگو را در یکی از مقرهای سری Order زندانی کنند. اینجاست که آمیشیا دست‌ برادرش را می‌گیرد و با فرار از دست دیگران، تصمیم می‌گیرد تا هیوگو را به جزیره رویاهایش برساند. جایی که مشخص نیست برای این خواهر و برادر چه سرنوشتی در نظر گرفته شده.

بهترین قسمت بازی A Plague Tale: Requiem؟ قطعا داستان آن. آنقدر زیبا و هنرمندانه نوشته شده که از شنیدنش لذت می‌برید. در این بین نباید کارگردانی بی‌نقص Kevin Choteau را هم نادیده گرفت. در طول بازی با برخی صحنه‌های تاثیرگذار و چشم‌نواز مواجه می‌شوید که باعث می‌شوند به خوبی بتوانید وخامت شرایط را تصویرسازی کنید. خوشبختانه المان‌های نقش آفرینی به بازی اضافه نشده و سازندگان آن تصمیم گرفته‌اند همچنان با یک داستان خطی از مخاطبشان استقبال کنند. تصمیمی که واقعا بخاطرش از استودیو Asobo متشکر هستیم.

پیش از شروع بازی A Plague Tale: Requiem یک بار Innocence را تمام کردم تا بتوانم به بهترین شکل پیشرفت قسمت جدید را بررسی کنم. Inoocence سال ۲۰۱۹ منتشر شد و هیچکس تصور نمی‌کرد تا این اندازه توجه کاربران و منتقدان را به خود جلب کند. Requiem با گذشت ۳ سال منتشر شده و متاسفانه پیشرفت زیادی به نسبت قسمت قبل ندارد. این مسئله شامل بُعد گرافیکی و مکانیزم‌های گیم‌پلی می‌شود. می‌توانیم تغییرات Requiem را بشمریم، جایگزین شدن چاقو بجای پودری که سربازان را بیهوش می‌کرد، تیر و کمان، خزیدن زیر اجسام خاص برای پنهان شدن، تعدادی ترکیب جدید مانند قیر که می‌توانید با آن محیط را به آتش بکشید و چند مورد کوچک دیگر.

نمایش‌های Requiem نشان می‌داد که بازی اکشن‌تر شده. متاسفانه اصلا اینطور نیست و اگر از من بپرسید بازی بیشتر سراغ ماجراجویی بودن رفته تا اکشن. محیط‌های Requiem بزرگ‌تر شده‌اند و می‌توانید با همراهان جدیدتان قسمت به قسمت آن‌ها را برای پیدا کردن رازهای پنهان جستجو کنید. این تغییر جذابی برای بازی است، اما نه زمانی که احساس می‌کنید بیشتر زمان Requiem به این ماجراجویی‌ها اختصاص پیدا کرده و وقتی نوبت به اکشن یا رویارویی با لشگر موش‌ها می‌شود کمی دلسرد می‌شوید. همچنین ریتم جذاب اضافه شدن قابلیت‌های جدید با پیشروی در Requiem به نسبت نسخه اول کندتر است و این مسئله باز هم به آن آسیب وارد می‌کند.

همچنان بیشتر انیمیشن‌های بازی با قرار گرفتن در جای درست نمایش داده می‌شوند. شما نمی‌توانید هر جایی سینه‌خیز راه بروید، بالا پریدن به محیط و موانع بستگی دارد و اجازه پایین پریدن از هر مانعی را ندارید. با این وجود گیم‌پلی A Plague Tale: Requiem باز هم می‌تواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد، اما کاش کمی دست بازیکن را بازتر می‌ذاشت. به شخصه دوست داشتم قابلیت استفاده از شمشیر به آمیشیا اضافه شود، یا حداقل هیوگو بتواند کارهای خلاقانه‌تری برای کشتن دشمنان با فرستادن موش‌هایش انجام دهد، اما متاسفانه هیچکدام از این اتفاق‌ها نیفتاد و A Plague Tale: Requiem از این نظر کاملا مشابه قسمت اول است.

مانند نسخه اول می‌توانید سلاح‌هایتان را با پیدا کردن قطعات مورد نیاز ارتقاء دهید. با این کار قابلیت‌های متنوعی برایتان آزاد می‌شوند که در ادامه مسیر می‌توانند موثر واقع شوند. از طرفی درخت مهارت A Plague Tale: Requiem کمی تغییر کرده. کاربران نمی‌توانند خودشان مهارت‌های مد نظرشان را بهبود بخشند. بر حسب نوع بازی کردنتان (مخفیفانه یا بزن بهادری) آمیشیا ارتقاء پیدا می‌کند.

بازی که از نظر بصری آنقدر‌ها تفاوت زیادی با Innocence ندارد و برای مثال تنظیمات گرافیکی آن شامل ری‌-تریسینگ نمی‌شود. اما استودیو Asobo اعلام کرده بود که قرار است تعداد موش‌هایی که داخل صفحه می‌بینیم با افزایش باورنکردنی به عدد ۳۰۰۰۰۰ برسد! سازنده‌های بازی در این مورد بُلُف نزده‌اند و واقعا حجم موش‌هایی که در برخی از صحنه‌های A Plague Tale: Requiem می‌بینیم فوق‌العاده زیاد است. با این وجود به یک سوال مهم‌تر می‌رسیم، پرفورمنس بازی با وجود این افزایش محسوس چگونه است؟ در حال حاضر تعریفی ندارد و این مسئله را می‌توان از کامنت‌های کاربران در استیم و سایر پلتفرم‌ها متوجه شد.

نکته جالب این جاست که این افت پرفورمنس مختص لحظاتی که موش‌ها دیوانه‌وار زیاد می‌شوند نیست. کارت گرافیک 3060Ti من با تنظیمات Ultra و DLSS Auto وقتی به محیط‌های شلوغ شهری می‌رسیدم به سقف ۳۰ فریم هم راضی می‌شد. این اتفاق بارها و بارها در طول بازی تکرار شده و برخی مواقع گریبان‌گیر لحظات حضور موش‌ها هم می‌شود. بهرحال از این نظر باید منتظر انتشار یک به‌روزرسانی و بهتر شدن پرفورمنس باشیم، چون بسیاری از کاربران بالا رفتن شدید دمای کارت گرافیک حین تجربه بازی را هم ذکر کرده بودند که مشکل خطرناکی محسوب می‌شود.

جمع‌بندی این بررسی را در بلوک‌های پایینی می‌نویسم. اما بهتر است اینجا اشاره کنم که بازی A Plague Tale: Requiem یک عنوان شایسته و درخور توجه است. به نمایش گذاشتن دوران طاعون و از طرفی گیم‌پلیی که نمونه‌اش را کمتر در این روزها می‌بینیم باعث می‌شود تا از استودیو Asobo بابت خلق چنین فرنچایز زیبا و مهیجی که بالا و پایین‌های فراوانی دارد تشکر کنیم.

بازی A Plague Tale: Requiem با کد نسخه پی‌سی که سازنده بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.

خلاصه بگم که…

برگ بنده A Plague Tale: Requiem داستان آن است. اگر روایت زیبا و کارگردانی دوست‌داشتنی بازی نبود قطعا بازی با نمراتی کم‌تر مواجه می‌شد. فراموش نکنید که بیان چنین مواردی به این معنی نیست که A Plague Tale: Requiem بازی «بدی» است. انتظارات ما بیشتر بود و میسر نشد.

می‌خرمش…

اگر قسمت اول بازی را تجربه کرده‌اید که هر چه سریع‌تر سراغ Requiem بروید. داستان آمیشیا و هیوگو ادامه دارد و قطعا پایان‌بندی آن در ذهنتان ماندگار خواهد شد.

نمی‌خرمش…

بدون تجربه Innocence نمی‌توانید سراغ Requiem بروید. داستان دو قسمت کاملا به هم مرتبط است. از طرفی اگر طرفدار بازی‌های اکشن/ادونچر نیستید که وضعیت مشخص است، قید تجربه این فرنچایز را بزنید.