بررسی بازی Stray

قصه Stray از جایی شروع شد که اولین نمایش‌های آن را دو سال پیش در جریان شوکیس بازی‌های پلی‌استیشن دیدیم. بازی از همان ابتدا به عنوان یک انحصاری کنسولی برای PS4 و PS5 معرفی شد و حتی با این که گیم‌پلی آن را تا یک سال بعد ندیدیم، یکی از مورد انتظارترین بازی‌ها محسوب می‌شد. حالا که Stray به عنوان محصول جدید آناپورنا اینترکتیو (Annapurna Interactive) به دست ما رسیده، می‌توانیم مطمئن باشیم که با همان شبیه‌ساز گربه‌ای که فکرش را می‌کردیم روبرو هستیم؛ همان‌قدر بامزه و همان‌قدر دقیق!

بازی همان‌طور که از نامش پیداست، یک گربه خیابانی (stray cat) را به ما نشان می‌دهد. گربه‌ای که نام خاصی ندارد، مثل گربه‌های واقعی فقط با میو کردن ارتباط برقرار می‌کند است و البته درگیر اتفاقی می‌شود که او را از دوستانش جدا می‌کند. از لحظه‌ای که کنترل این گربه را به دست می‌گیرید، بازی همه چیز را به غریزه خودتان و شناخت نسبی از گربه‌ها می‌سپارد. به گربه‌های دیگر نزدیک می‌شوید، می‌توانید با آن‌ها بازی کنید. یک بلندی می‌بینید، می‌توانید روی آن بپرید. از یکنواختی دنیای انسان‌ها خسته شده‌اید؟ سازنده‌ها یک دکمه میو بی‌نهایت برایتان تدارک دیده‌اند. در Stray این شما هستید که تعیین می‌کنید بازی را چطور پیش ببرید و راستش را بخواهید، بازی از این نظر فوق‌العاده عمل می‌کند.

بازی Stray مسیر یک رستگاری را روایت می‌کند. ماجرایی که شاید تجربه کردنش در نقش یک گربه روی کاغذ احمقانه به نظر برسد، اما نکته همینجاست که به بی‌نقص‌ترین شکل ممکن در آمده است. گربه ما راه خودش را گم کرده و حالا به صورت اتفاقی پایش به شهری باز می‌شود که در واقع یک شهر سایبرپانکی مرده است. اگر تا پیش از این آینده نزدیک و بحران‌های تکنولوژی را فقط در بازی‌های سیاسی مثل Deus Ex یا آرمان‌شهر کنایه‌آمیز سی‌دی پراجکت دیده بودید، حالا Stray چیزی در همان ابعاد را به شما نشان می‌دهد، اما از چشمان یک گربه!

کنترل گربه یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی است که در تمام ۴-۵ ساعتی که مشغول گشت و گذار هستید اصلا خسته‌کننده نمی‌شود. این گربه می‌تواند مسیرهای مختلفی را طی کند. با این که ما با یک بازی نیمه‌خطی روبرو هستیم، سازنده‌ها سعی کرده‌اند تا جای ممکن مسیریابی را به عهده غریزه ما بگذارند. بخش مهمی از بازی را قسمت‌های پلفترمینگ آن تشکیل داده و با این که سیستم پلتفرمینگ تماما روی انتخاب کردن پلتفرم بعدی و کلیک کردن روی یک دکمه تعریف شده، اما همچنان در نقش گربه لذت‌بخش است.

کنترل کردن یک گربه خیابانی در دنیای سایبرپانکی مزایای خاص خودش را هم دارد. این گربه می‌تواند از مسیرهایی عبور کند که برای آدم (یا ربات‌ها در این دنیا!) ممکن نیست، می‌تواند دوست‌های جدید پیدا کند و البته چابک بودنش، باعث می‌شود تا خیلی سریع‌تر از انسان‌ها از دست تهدیدها فرار کند. بخش مهمی از بازی در گروی همین تعقیب و گریزهایی است که بین گربه و تهدیدهای این دنیا اتفاق می‌افتد. تعقیب و گریزهایی که بازیکن را مجاب می‌کند تا از ذهنش خیلی بازتر استفاده کند و البته بعضی اوقات هم مجبور به حل پازل می‌شود.

پازل‌های بازی در نوع خود واقعا خوب هستند. نه آن‌قدر ساده که غصه‌ی آن را بخورید نه آن‌قدر پیچیده که بخواهد جلوی ریتم بازی را بگیرد. در نهایت Stray یک بازی ادونچر به تمام معناست. همه چیز از مسیری آغاز می‌شود که شما را مجبور به گشت و گذار می‌کند و آن‌قدر درست طراحی شده تا حتی بدون یک خط دیالوگ صوتی و صرفا گاهی با متن، مسیر را برایتان مشخص کند. بازی نه آن‌قدر خطی است که حس آزادی را در نطفه خفه کند و نه آن‌قدر آزادی عمل می‌دهد که در نقش یک گربه کوچک با محدودیت‌های خودش، مسیر را گم کنید. سازنده‌ها دقیقا می‌دانستند تلاقی ذهن یک گربه با انسان قرار است چه شکلی باشد و انگار که تمام فلسفه‌ی لول دیزاین خود را روی همین مسئله بنا کرده‌اند.

خلاصه بگم که …

بازی Stray نه تنها برای گربه‌دوست‌ها، بلکه کسانی که به هر نحوی به بازی‌های ویدیویی علاقه دارند را به وجد می‌آورد. یک سفر نسبتا کوتاه اما تماشایی از چند ساعت زندگی در نقش یک گربه، همان چیزی است که می‌تواند در هیاهوی بازی‌های بزرگ امسال، به شدت بدرخشد و Stray را به یکی از بهترین بازی‌های مستقل سال تبدیل می‌کند.

می‌خرمش

اگر به گربه‌ها و تماشای دنیا از چشم این موجودات دوست‌داشتنی علاقه دارید یا به هر نحوی خودتان را مخاطب بازی‌های ادونچر می‌بینید، Stray بازی شماست.

نمی‌خرمش

اگر از بازی کردن، دنبال اکشن‌های پر زد و خورد یا سیستم‌های گیم‌پلی به شدت پیچیده هستید یا این که در سال ۲۰۲۲ یک بازی جدید دکمه «میو» اختصاصی داشته باشد شما را شگفت‌زده نمی‌کند، Stray بازی شما نیست.