Resident Evil Village یکی از مهمترین بازی‌های این مجموعه قدیمی و محبوب است و توانسته بود با تریلرهای مرموزش حسابی طرفدران خود را درگیر کند. اما حالا که بازی منتشر شده، سوال اینجاست که آیا کپکام توانسته هایپ پیرامون بازی را مدیریت کند و چیزی جلویمان بگذارد که ارزش هیجان زده شدن را داشته باشد؟ در بررسی Resident Evil Village به این سوال پاسخ خواهم داد. با ویجیاتو همراه باشید.
تماشای بررسی ویدیویی Resident Evil Village از یوتیوب ویجیاتو
جدیدا هر موقع که خبر معرفی یک رزیدنت اویل جدید منتشر می‌شود، طرفداران جدید و قدیمی مجموعه می‌افتند به جان هم و از خواسته‌های متفاوتشان می‌گویند. یکی اکشن بیشتر می‌خواهد و دیگری دوست دارد همه چیز به سمت عصر طلایی و نسخه‌های کلاسیک مجموعه برگردد.
این وسط کپکام هم نمی‌تواند بیخیال دو فن‌بیس کاملا مجزا از هم خود شود و مجبور است که راهی پیدا کند تا هر دو طرف از پای تجربه یک نسخه جدید از رزیدنت اویل راضی بلند شوند. در طی این مدت کپکام چندین و چند فرم مختلف را روی مجموعه تست کرد.
در سال ۲۰۱۷ رزیدنت اویل ۷ را داشتیم که از هر نظر یک رزیدنت اویل کلاسیک در قالبی امروزی به حساب می‌آمد. بعد از آن رزیدنت اویل ۲ ریمیک منتشر شد که یک بازسازی مو به مو از نسخه اورجینال بود و توانست طرفداران قدیمی مجموعه را بار دیگر هیجان زده کند.
با این حال، در هر دوی این بازی‌ها از بار اکشن به میزان زیادی کم شده بود و با آثاری طرف بودیم که جلوه‌های ترس و المان‌های بقا را به هر چیز دیگری ترجیح می‌دادند. اینجا بود که کپکام از رزیدنت اویل ۳ ریمیک پرده برداشت تا هم طرفداران جوان‌تری که بعد از عرضه نسخه چهارم با مجموعه آشنا شده‌اند را راضی نگه دارد، هم تست کند و ببیند که استفاده بیشتر از چاشنی اکشن روی فروش بازی‌ها تاثیر می‌گذارد یا نه.
با اینکه رزیدنت اویل ۳ از نظر کیفی قابل قیاس با دو نسخه پیشین نبود اما فروش قابل قبولش به کپکام این اعتماد به نفس را داد تا مثل سال ۲۰۰۵ یک ریسک بزرگ دیگر بکند و با تلفیق المان‌های آثار کلاسیک مجموعه با قالب عموما اکشن‌تر رزیدنت اویل‌های مدرن، اثری به نام Resident Evil 8: Village بسازد؛ اثری که بعد از تمام کردنش حس دوگا‌نه‌ای نسبت به آن داشتم.
بازی کلی ویژگی جدید و نوآوری‌های جذاب دارد اما همه این‌ها در جایی که باید به اوج خودشان برسند و به بهترین شکل ممکن از آن‌ها استفاده شود، می‌بینیم که کپکام یک دفعه بیخیالشان می‌شود و به شکلی ساده از درست جمع کردنشان می‌گذرد. برای مثال، حالا دنیای بزرگی پیش رویمان است که به شکل جذابی همه چیزش به هم متصل است. این ویژگی در نسخه‌های کلاسیک رزیدنت اویل هم بود اما اضافه‌تر کردن یک هاب اصلی به دهکده بازی، باعث شده تا پیوستگی دنیای Resident Evil Village به بازی‌هایی نظیر نسخه ابتدایی دارک سولز شبیه شود.
این اتفاق به شدت جذابی است و باعث می‌شود تا گشت و گذار در دنیای بازی به شکل شگفت‌انگیزی جذاب‌تر شود. هر باری که شما پا در مسیری می‌گذارید، در نهایت به همان میدان اصلی دهکده برمی‌گردید و بعد از یکی دو باری که این اتفاق می‌افتد، فقط می‌خواهید ببینید که بازی چطور یک راه برگشت دیگر برای رسیدن به این هاب پیش رویتان می‌گذارد. تازه بازی در همین مسیرهای برگشت، آیتم‌های ارزشمند بسیاری هم مخفی کرده که می‌توانید با پیمودن یک سری ساید کوئست و حل کردن چند پازل مختلف به آن‌ها دسترسی پیدا کنید.
بنابراین ما در Resident Evil Village دنیایی داریم که هم با معماری و پیوستگی فوق‌العاده‌اش شگفت زده‌تان میکند و هم دلایلی برای گشت و گذار در آن وجود دارد. اما مسئله اینجاست که آیا اصلا چنین دنیایی به درد یک بازی ترسناک می‌خورد؟ درست است که ایده کلی دنیای بازی جذاب به نظر می‌رسد اما این تصمیم کپکام در نهایت باعث شده تا از بار ترس بازی حین چرخیدن در محیط به میزان قابل توجهی کم شود.
چراکه کپکام برای متصل کردن بخش‌های مختلف دهکده مجبور بوده که مسیرهای طولانی‌تری را طراحی کند اما از آنجایی که نمی‌خواسته رزیدنت ایول 8 تبدیل به یک بازی کاملا ران اند گان مثل دووم تبدیل شود، ترجیح داده تا از تعداد دشمنان، جامپ اسکیرها و محیط‌هایی که بتوان در مسیرشان تعلیق ایجاد کرد کم کند. در نتیجه به جز دقایق ابتدایی بازی که کپکام با فضای‌سازی فوق‌العاده‌اش فضای رعب‌آور دهکده را به شما نشان می‌دهد، Resident Evil Village ترسناک بودنش را رفته رفته از دست می‌دهد و صرفا به اثری تبدیل می‌شود که یک آلودگی در آن شیوع پیدا کرده و شما باید در جریان مراحلش لایکن و زامبی بکشید.
از طرفی حالت بقای بازی در درجه سختی نرمال هم به شدت تهی و بی‌معنی است و بازی مثل رزیدنت اویل 4 هرچه برای پشت سر گذاشتن مراحل نیاز داشته باشید را در اختیارتان می‌گذارد و به شما دلیلی نمی‌دهد که تک تک گلوله‌های شلیک شده‌تان را بشمارید. طبیعتا انسانی هم که یک شاتگان قدرتمند با بیشتر از ۴۰ گلوله در دست دارد و نگرانی خاصی هم برای ساخت مهمات ندارد، اژدها هم جلویش ظاهر شود نمی‌ترسد؛ چه برسد به لایکن‌ها و زامبی‌هایی که هوش مصنوعیشان هم واقعا ضعیف است و کم پیش می‌آید که چالشی اساسی برایتان ایجاد کنند.
این عدم تعادل مشکلی است که در اکثر المان‌های دیگر بازی هم به چشم می‌خورد. مثلا تیم سازنده سعی کرده تا حد ممکن در جریان مراحل بازی نوآوری به خرج دهد و مدام با اتفاقات مختلف مخاطبش را هیجان زده کند. در این مورد هم کار تیم سازنده بی‌نظیر بوده و به جرات می‌توان گفت که شاهد رزیدنت اویلی هستیم که متنوع‌ترین طراحی مراحل تاریخ سری را دارد. طراحی برخی از این مراحل هم آنقدر هوشمندانه‌اند که نمی‌توانید از تجربه‌شان لذت نبرید و هوش تیم سازنده را ستایش نکنید.
برای مثال طراحی مرحله رویارویی با دونو بنوینتو شاهکاری است برای خودش و از معدود مراحل بازی به حساب می‌آید که واقعا معنی ترس را برایتان هجی میکند. با این حال، نکته اینجاست که میزان نوآوری‌های تیم سازنده سقف نداشته و به نظرم برخی نقاط آنقدر پایشان را فراتر از حد گذاشته‌اند که از یک جایی به بعد با خودم می‌گفتم واقعا دارم رزیدنت اویل بازی میکنم؟ نمونه این ادعا را به خوبی می‌توانید حین مبارزه با کاراکتر هایزنبرگ ببینید. باس فایتی که واقعا از نظر طراحی، بهترین باس فایت بازی به حساب می‌آید اما آنقدر ایده دیزاین آن عجیب است که باورتان نمی‌شود دارید چنین چیزی را در یک رزیدنت اویل تجربه می‌کنید. با این حال، نوآوری مثل یک تیغه دو لبه است و هم می‌تواند دستتان را ببرد و هم کارتان را راه بیندازد.
اما حقیقتش را بخواهید من جاه‌طلبی تیم سازنده را دوست داشتم. درست است که آن‌ها با ایده‌های تازه خود، شما را متعجب می‌کنند اما به هر حال درهای نوآوری نباید بسته باشد و به نظرم تیم سازنده توانسته با دلایلی هر چند ساده، توجیهاتی برای کارهایش بیاورد و مانع از این شود که ویژگی‌های جدید بازی تازه‌شان توی ذوق بزند. در کل خوبی Resident Evil Village این است که نگذاشته بازی به فاجعه‌ای مثل رزیدنت اویل ۶ تبدیل شود و همه تلاشش را کرده تا در بهترین شرایط، حجم نوآوری‌های بازی را در حد و اندازه نسخه چهارم نگه دارد.
چیزی که خیلی به این موضوع کمک کرده، قصه بازی و روایت خوبی است که کپکام برای آن داشته. داستان کلیشه پدری که برای پیدا کردن دختر گمشده‌اش با عجایب می‌جنگد، این بار در Resident Evil Village با سرعت و دقت خوبی روایت می‌شود و کپکام با شخصیت پردازی و پراخت خوب کاراکترها و استفاده به جا از عنصر غافلگیری، کاری کرده که شما تا آخرین لحظه پای بازی بمانید و از تجربه‌اش لذت ببرید. مهمترین ویژگی قصه Resident Evil Village این است که هجویات زیادی ندارد و کپکام به جای اینکه وقت مخاطبش را حرام کند، برایش سوال ایجاد میکند و با دلایلی منطقی او را برای گرفتن پاسخ می‌فرستد.
با تمام این اوصاف اما گرافیک و طراحی‌های هنری بازی تنها بخشی هستند که هیچ نقدی به آن وارد نیست. انیمیشن تک تک دشمنان و کاراکترها در سطح فوق‌العاده‌ای قرار دارند. بافت‌ها حتی در نسخه نسل هشتمی بازی هم به شدت با کیفیتند. از همه مهمه‌تر نورپردازی و سایه‌زنی بازی است که به شدت واقع‌گرایانه هستند و حتی یک باگ کوچک هم در عملکردشان دیده نمی‌شود.
در کل کپکام طی سال‌های اخیر ثابت کرده که در بخش فنی به یک استاندارد خوبی رسیده و داریم نتیجه تمام تلاش‌های آن‌ها را به وضوح در Resident Evil Village می‌بینیم. در کل Resident Evil Village بازی خوبی است. شاید یک رزیدنت اویل معرکه نباشد اما تیم سازنده تلاشش را کرده تا اثری بسازد که هم نوآورانه باشد و هم بتواند فن‌بیس پیچده‌اش را راضی نگه دارد. نتیجه این رویکرد اثری است که بی‌نقص نیست اما تجربه جالبی دارد که به نظرم نباید از دستش بدهید.
نسخه اورجینال بازی توسط تیم سازنده در اختیار ویجیاتو قرار گرفته.
خلاصه بگم که …
خلاصه‌اش اینکه Resident Evil Village از نظر کیفی و ساختاری یکی از بهترین بازی‌های مجموعه است. بازی المان‌های نوآورانه و جاه‌طلبانه‌ای دارد که از تجربه اکثرشان می‌توانید نهایت لذت را ببرید. اما مشکل اینجاست که گاهی اوقات حجم این جا‌ه‌طلبی‌ها به قدری زیاد بوده که باعث شده تا Resident Evil Village از ریشه‌هایش کنده شود. با این حال، کپکام همچنان سعی خودش را کرده که هم بخش‌های جذابی برای جلب نظر مخاطب مدرن‌ترش ایجاد کند و هم دلیلی به طرفداران قدیمی خود برای خرید این نسخه بدهد.
میخرمش
Resident Evil Village بازی به شدت خوش ساختی است و چه با گرافیک فوق‌العاده و چه با طراحی مراحل متنوعش می‌تواند حسابی سرگرمتان کند. بازی از همه نظر یک بازی AAA کامل است و کپکام موقع ساخت بازی، رویکردی را در پیش گرفته که هم برای مخاطب مدرن‌ترش جذابیت داشته باشد و هم می‌تواند طرفداران قدیمی خود را راضی نگه دارد.
نمیخرمش
تنها مشکل Resident Evil Village این است که برخی اوقات شور نوآوری‌های بازی در می‌آید و بازی آنقدر روند عجیبی به خود می‌گیرد که از ریشه‌هایش کنده می‌شود. در کنار این، Resident Evil Village برای کسانی که به دنبال ترس خالص می‌گردند هم گزینه خیلی خوبی نیست و نمی‌تواند آن ترسی که شما به دنبالش هستید را پیش رویتان بگذارد.
- امتیاز ویجیاتو80
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک84
واقعا حقش بود حداقل میشد بهترین بازی سال یه سرو گردن از بازی هایی که نامزد بودن بهتر بود . ولی از دید مردم شد بهترین بازی سال که خودش نشون میده چقدر خفن بود . خدا کنم نسخه بعدیش هم اول شخص باشه .
من که فقط داخل خانه عروسک ساز خیلی ترسیدم بقیه جاهای بازی بیشتر لوس بود تا ترسناک
سلام روزتون بخیر
ببخشید که سوالم رو اینجا مطرح می کنم
من حدود سه سال پیش نسخه ی معمولی بازی horizon zero down رو به صورت دیسک از فروشگاه خریداری کردم و در تابستان گذشته DLC بازی رو از playstation store خریدم اما بعد از این که حجم DLC رو دانلود کردم ، موقع نصب DLC روی نسخه ی اصلی ، پیام ( app not found) اومد و اجرا نشد
دیسک اصلی بازی که خریده بودم region all بود و DLC بازی رو با اکانت PSN انگلیس خریدم
ببخشید که سوالم رو اینجا مطرح کردم آخه جای دیگه ای برای پرسیدن سوال پیدا نکردم
خیلی ممنون می شم اگه به سوالم پاسخ بدید
من نمی‌دونم دوستان شما سبک بازی رو درست خوندید یا نه سبک بازی فقط ترسناک نیست رزیدنت ایول ۷ من خودم چندین بار تمومش کردم و ازش خوشم میاد ولی به نظرم رزیدنت ایول نیست .
چون بازی زیادی ترسناک شده و شبیه اوتلست شده. الان رزیدنت ایول ۴ هم اصلا ترسناک نبود ولی خیلی موفق بود. من امثال برای بار دوم رزیدنت ایول ۴ رو تموم کردم ولی اصلا نه محیط بازی و نه جو بازی ترسناک نبود . مثل یه رزیدنت ایول معمولی بود . ولی رزیدنت ایول ۸ خیلی اتفاق های ترسناک داره . شاید آخر بازی زیاد نباشه ولی هنوز استرس با شما هست آخر بازی بیشتر اکشن شده .شما اول بازی رو ترسناک شروع کردی تا استرس رو داشته باشی برای ادامه کار . بعد هوش مصنوعی زامبی ها نسبت به قبل بهتر شده بود الان تو رزیدنت ایول ۷ راحت میتونستی یه کاری کنی که اون موجود های سیاه که بهش مولد میگن راحت میرفتن تو دیوار راه میرفتن ولی من همچین چیزی داخل بازی ندیدم. بعد مهمات زیاد در آخر بازی برای کشتن میراندا استفاده میشد الان رزیدنت ایول ۷ باس فایت آخرش خیلی آسون بود . ولی رزیدنت ایول ۸ خیلی سخت تر بود . در کل به نظرم بهترین نسخه رزیدنت ایول همین ۸ بود چون مثل رزیدنت ایول ۶ اکشن بود . محیط بازی و جو بازی مثل رزیدنت ایول ۴ خوب بود و تقریباً مثل رزیدنت ایول ۷ ترسناک بود
۸۰ خداییش کمه من باشم ۸۵ میدم.
سلام به همگی و یه خدا قوت به آقا نیما
واقعا به قول دوستامون masoudbir اونقدر تبلیغ کردن و گفتن بهترین re سری که هایپ ها خیلی بالا رفت
البته من خودم نه بازی کردم نه فیلم هاشو دیدم چون شاید تونستم خودم بازی کنم
ولی به شخصه دلم خیلی به حال میا سوخت
خب من که اویل ۷ رو بزور دارم رو پی سیم اجرا میکنم و داستانو از ویجیاتو دیدم و اول رفتم سراغ end of zoe(دی ال سی)
من تو اون بخش ۷۵۴ تا مشت زدم فقط
بعد رفتم رزیدنت اویل ۴ رو با شبیه ساز dolphin emulator اجرا کردم ۴۰ آف پی اس فکر کنم میگرفتم
ولی بخاطر اینکه حافظه گوشیم پر شده بود مجبور شدم پاک کنم
اویل ۷ هم که داستان اصلیش آدمو سکته میده
الان دارم دی ال سی کریس که لوکاسو میکشیم
بازی میکنم
فعلا که نمیتونم ویلج رو بازی کنم چون سیستم ………
دایینگ لایت رو بزور میاره
منتظرم کرک شه رو پیسی پسر خالم بازی کنم?
«نسخه اورجینال بازی توسط تیم سازنده در اختیار ویجیاتو قرار گرفته»
چه حس خوبی داره این کار
به امید موفقیت خیلی خیلی… بیشتر سایت
??
من حتی زمان بازی کردن نسخه دمو رو هم از دست دادم و فقط تریلر هاش رو دیدم هر وقت گوگل روباز میکنم دعا میکنم یه خبر ببینم که توش نوشته باشه رزیدنت اویل ۸ کرک شده اما هر کسی هم بگه بازی خوب نیست برای من کمتر از رزیدنت ایول ۴ نیست. نمیگم نظر شما درست نیست قبول دارم یکم از ریشه ها دور شده اما اونقدرا هم دیگه بد نیست که البته فکر نکنم مثل جامپ اسکر رزیدنت اویل ۴ و اون تعقیب و گریز با مستر ایکس تو اویل ۲ ریمیک و دنبال کردنای نمسیس باشه ترسش ولی در کل خوبه. بنظر من حقش حداقل امتیاز ۹۰ هست.
حیف واقعا فکر میکردم لیدی دیمیترسکو توی بازی حضور زیادی ولی همون چند ساعت اولیه بازی به چخ رفت?
من که فقط یه رزیدنت اویل ۴ رو بازی کردم(اونم تو پاییز امسال چون دیدم نیما خیلی تعریفشو کرده) با همون یه نسخه فن رزیدنت اویل شدم و خیلی هم دوست دارم ویلیج رو بازی کنم ولی……… حیف نمیشه
آقا نیما قبول داری رزیدنت ایول ۹ رو باید خوده میکامی بسازه؟
حیف که الان تو تانگو گیم وورکسه ?
بنظرم کپکام به خاطر بعضی از طرفدار ها بازی رو انچنان ترسناک نکرده مگر نه میتونسته
مثالش خونه عروسک سازه که واقعا ترسناک بود
قبل از نوشتن کامنت«من خودم فن رزیدنت ایولم» خب خب خب… رزیدنت ایول ویلیج… قبل از نوشتن کامل کامنت بگم که بازی ترسناک یعنی چی الان: الان که بازی هایی مثل اوت لست و ۵ شب با فردی و امنژیا و لیتل نایتمیر و… معنی ترس شده چی؟ جامپ اسکیر. الان میگن بازی که جامپ اسکیر نداشته باشه ترسناک نیست. اولین رزیدنت ایول بازی بود که ما اولین زامبی ها رو سه بعدی دیدیم و چون چیز ندیده بودیم مث س*گ می ترسیدیم. الان من چمد هفته پیش بازی رزیدنت ایول ۱ ریمیک (نسخه اورجینال تموم کردم) رو بازی کردم اصلا انگار نه انگار بازی ترسناک میکنم و این در حالیه که خیلی ترسو ام! در کل معنی بازی ترسناک الان عوض شده و به جامپ اسکیر ختم میشه. رزیدنت ایول همون اول هم به جامپ اسکیر بند نبود و اگه جاش باشه میگم اصلا جامپ اسکیر نداشت! چرا رزیدنت ایول ۷ موفق شد؟ چون جامپ اسکیر هاش هوش از سر میبرد. چرا رزیدنت ایول ۶ موفق نشد؟ چون جامپ اسکیر نداشت. نظر من رو بخواید اینه که رزیدنت ایول اگه با همین روند بره من آینده ای نمیبینم براش. برای موفقیت باید کلا از یک بازی شوتر ترسناک (که الان نباید بهش بگیم ترسناک چون ترس بدون جامپ اسکیر الان معنا نداره) به یک بازی جامپ اسکیر محور تبدیل بشه. این ایول ویلیج خیلی بالانس خفنی داشت، از نظر داشتن جامپ اسکیر و اون تم شوترش، تم شوترش بخش هایزنبرگ و ویلیج و جامپ اسکیر هم بنوینتو و دیمترسکو (اون لجنه که به قورباغه شبیه بود اصلا افتضاح بود). خب نیما الان میگه بازی اون بخش ویلیج اکشن بود و من فک نمیکردم دارم رزیدنت بازی میکنم!و از بخش بنوینتو که همش جامپ اسکیر بود و اصلا اسلحه نداشتیم تعریف میکنه! الان نیما به معنی واقعی کلمه داره میگه که ویلیج جامپ اسکیر نداشت، در نتیجه بد بود! الان کپ کام بد بخت چه کنه؟ جامپ اسکیر بزاره«ترسناکه ولی از ریشه هاش فاصله گرفته» اکشن کنه«از ریشه هاش فاصله گرفته» ویلیج بده بیرون«بخشی که جامپ اسکیر داره خوبه، بقیش بده!» گرفتید مارو!
قبل از نوشتن کامنت«من خودم فن رزیدنت ایولم» خب خب خب… رزیدنت ایول ویلیج… قبل از نوشتن کامل کامنت بگم که بازی ترسناک یعنی چی الان: الان که بازی هایی مثل اوت لست و ۵ شب با فردی و امنژیا و لیتل نایتمیر و… معنی ترس شده چی؟ جامپ اسکیر. الان میگن بازی که جامپ اسکیر نداشته باشه ترسناک نیست. اولین رزیدنت ایول بازی بود که ما اولین زامبی ها رو سه بعدی دیدیم و چون چیز ندیده بودیم مث س*گ می ترسیدیم. الان من چمد هفته پیش بازی رزیدنت ایول ۱ ریمیک (نسخه اورجینال تموم کردم) رو بازی کردم اصلا انگار نه انگار بازی ترسناک میکنم و این در حالیه که خیلی ترسو ام! در کل معنی بازی ترسناک الان عوض شده و به جامپ اسکیر ختم میشه. رزیدنت ایول همون اول هم به جامپ اسکیر بند نبود و اگه جاش باشه میگم اصلا جامپ اسکیر نداشت! چرا رزیدنت ایول ۷ موفق شد؟ چون جامپ اسکیر هاش هوش از سر میبرد. چرا رزیدنت ایول ۶ موفق نشد؟ چون جامپ اسکیر نداشت. نظر من رو بخواید اینه که رزیدنت ایول اگه با همین روند بره من آینده ای نمیبینم براش. برای موفقیت باید کلا از یک بازی شوتر ترسناک (که الان نباید بهش بگیم ترسناک چون ترس بدون جامپ اسکیر الان معنا نداره) به یک بازی جامپ اسکیر محور تبدیل بشه. این ایول ویلیج خیلی بالانس خفنی داشت، از نظر داشتن جامپ اسکیر و اون تم شوترش، تم شوترش بخش هایزنبرگ و ویلیج و جامپ اسکیر هم بنوینتو و دیمترسکو (اون لجنه که به قورباغه شبیه بود اصلا افتضاح بود). خب نیما الان میگه بازی اون بخش ویلیج اکشن بود و من فک نمیکردم دارم رزیدنت بازی میکنم!و از بخش بنوینتو که همش جامپ اسکیر بود و اصلا اسلحه نداشتیم تعریف میکنه! الان نیما به معنی واقعی کلمه داره میگه که ویلیج جامپ اسکیر نداشت، در نتیجه بد بود! الان کپ کام بد بخت چه کنه؟ جامپ اسکیر بزاره«ترسناکه ولی از ریشه هاش فاصله گرفته» اکشن کنه«از ریشه هاش فاصله گرفته» ویلیج بده بیرون«بخشی که جامپ اسکیر داره خوبه، بقیش بده!» گرفتید مارو!
ویلج بازی خوبی بود.ولی اون اوایل که شروع شد رفتم تو دهکده یکدفعه اون باس فایته اومد فکر کردم دارم دارک سولز بازی میکنم نه اسلحه درست وحسابی داده دستمون نه تیر مناسب،باس فایت انداخته به جونمون ولی بقیه اش خوب بود از بازی راضی بودم ولی باز اون اولش من رو یاد لست آف آس۲ انداخت کل رزیدنت اویل ۷دنبال نجات زنش بودم حالا همین اول بازی زدن کشتنش که خودشون رو لایق فحش کردند
من از رزیدنت اویل رولیشین ۲ واقعا خوشم اومد و ترسیدم باهاش ، یعنی واقعا دستم عرق میکرد، ضربان قلبم بامیرفت و توش غرق شده بودم 🙂 دیگه از اون زمان به بعد خیلی به نقد های رزیدنت اویل اهمیتی نمیدم.
اکشن تر شدن و ترسناک شدن تعادل بسیار بسیار مشکلیه که هم باید عامه پسند ( اکشن ) باشه و هم باید خاص ( ترسناک ) باشه .
از اکشن تر شدن رزیدنت اویل ناراضی نیستم به هرحال کلی تیم بازاریابی و فروش اونجا نشستند که باید به خیلی چیزا فکر کنند . من این سری رو به خاطر شخصیت هاش و بسترش دوست دارم. کلر، لیان، ایدا ، کریس، بارتون و….
برام مهم نبود لیان از هیولا ها میترسه یا نه ، فقط ازاینکه باهاش هستم لذت میبردم. از رفتار کلر و مویرا توی اون شرایط سخت و گنگ از ایدا و مرموز بودنش…
نیازی نداشتم ببینم زهره ترک میشن یا دیالوگ هایی میگن که انگار ترسیدن حتی اگه چیزی نمیگفتن هم گشتن توی تنگاهایی پر زامبی برام لذت بخش بود. مخصوصا اون لحظه هایی که سر زامبی رو میزدی یه دفعه یه چیزی ازش درمیومد قشنگ میموندی کجاش شلیک کنی 🙂
هویت اویل برام شخصیت ها، بستر زامبی و ویروس، گیم پلی سوم شخص و سیستم مدیریت مهمات و صد البته اون چیزای همیشگی مثل گیاه و دستگاه تایپ و آر پیجی و …. است.
حالا اگه شرکت تغییرش بده یا این ایتن یوپس به تمام معنای کلمه رو بیاره شاکی نیستم چون فروشش و رضایت عموم نشون میده گاهی تغییر لازمه .
اما دوست دارم اویل ۹ یا ریمیک ۴ رو خود شینجی میکامی بسازه 🙂
ممنون بابت نقد اقای فرشین
اون آخر مطلب رو خوندم واقعا خوشحال شدم.
خیلی خوشحالم که اینقدر پیشرفت کردید که کپکام واستون بازی فرستاده.
دست مریزاد?❤?
ویلیج واقعا عالیه من هنوز تمومش نکردم اما پیشنهاد میکنم حتما بازیش کنید
خب این بازی ترکیبی از ترس و اکشنه و اگه میخواید یه بازی ترسناک بازی کنید که حسابی بترسید این بازی اصلا اونطوری نیست و از حس ترس کاسته شده. یه چیز بد دیگه اینه حالا نمیخوام اسپویل کنم ولی واقعا چرا باس ها اینطورین اصلا اون چیزی که میخواستم نبودن انگاری ساده بودن
یه موضوعی که بهش اشاره شد اینه که ۴۰ تا تیر شاتگان داری ۳۰ تا تیر اسنایپر و بیش از ۱۰۰ تا تیر دیگه اینطوری همونطور که گفتین دیگه کی نگرانه تیرش تموم بشه هیچکس هم استرس نمیگیره
اما جدا از اینا واقعا خوبه طراحی بازی خیل خوبه داستانش هم واقعا جالبه خلاصه بازی عالیه ولی یه سوال این ایتن چندتا جون داره مخصوصا دستاش هیچکاریش نمیشه??
بازیش نسبت به نسخه هفتم بهتر شده ولی اصلا بازی ترسناکی نیست ولی ما رو به آینده این فرانچایز امیدوار میکند از نظر من نسخه دوم و چهارم بهترین نسخه های این سری هستند.
اگه با بار ترس کمترش مشکلی نداری که اصلا خوراک خودته
چرا همه ۸/۵ میدن ؟
من به شدت برای این نسخه هایپ بودم اما واقعا بازی خورد تو ذوقم نه اینکه بد باشه نه بازی خوبی بود
اما تبلیغات کپکام باعث شده بود تا انتظارات از بازی به شدت بالا بره اما واقعا بنظرم نتونست تمامی توقعاتی که ایجاد کرد رو پوشش بده
به شخصه بنظرم بازی خوبی بود اما کپکام میتونست مبارزات با باس ها رو بیشتر تقویت کنه و از طرفی بجای اینکه بعضی از جاهای بازی شبیه سری کالاف دیوتی بشه میتونست قسمت هایی که عملا کویر بود و هیچ دشمنی نداشت رو پوشش بده تا هم حس ترس باقی بمونه هم اکشن متعادل تر بشه
آقا نیما منتظر داستان رزیدنت ایول ۸ هستیم
قبول دارم که خیلی ترسناک نبود اما خوش ساخت بود. امیدوارم سری همین روند رو پیش بگیره