نگاهی به قسمت ۴ سریال دراکولا: پس کی موتور سریال روشن می‌شود؟

در مطلبی که برای سه قسمت اول سریال دراکولا، این دستپخت جدید مهران مدیری در شبکه نمایش خانگی نوشتم، تاکید کردم که اکثر سریال‌های مدیری پس از چند قسمت روی دور می‌افتد و به اصطلاح موتورهایش روشن می‌شود. این اتفاق هنوز برای سریال دراکولا نیفتاده و بعید می‌دانم که اتفاق خاصی هم در آینده برای این سریال رخ بدهد.

اگر سریال‌های «نود شبی» مهران مدیری را به یاد داشته باشید (مثل پاورچین و نقطه چین و شب‌های برره و…) حتما یادتان می‌آید که سریال‌ها تقریبا همزمان با پخش در رسانه ملی ضبط می‌شد و بسیاری مواقع گفته می‌شد که سریال یک ساعت پیش از ساعت پخش به دست شبکه می‌رسد. در واقع حربه‌ٰای که تیم سازنده به کار می‌برد این بود که واکنش‌های جامعه را نسبت به سریال ببیند و در آن تغییرات اساسی ایجاد کند به طوری که گاهی یک بازیگر به کلی از سریال حذف می‌شد و کاراکترهای جدیدی وارد داستان می‌شدند. همین مساله هم راز موفقیت سریالهای مدیری در سالهای دور بود، یعنی آن زمان که یک فصل از سال را مهمان خانه‌های مردم بود و واقعا زمان پخش سریال‌هایش ترافیک در خیابان‌ها کمتر می‌شد.

مدیری اما مدتهاست که از آن دوران فاصله گرفته است. او سعی کرد با قهوه تلخ این روند سریال نودشبی را در نمایش خانگی و با فروش DVD (آن موقع VOD خاصی در کار نبود) از سر بگیرد و با اینکه اکثریت به خواهش او گوش کردند (پشت قاب دی وی دی ها نوشته بودند «جان من کپی نکنید») و سریال او را اورجینال خریداری کردند اما او با نیمه‌کار گذاشتن داستان قهوه تلخ، دهن کجی بدی به آن همه خریدار و حامی سریال کرد.

مدیری پس از قهوه تلخ وارد ساخت سریالهای آیتمی به سبک و سیاق قدیمی خود شد و سپس راهش به سینما بیش از پیش باز شد و در نهایت یک مجری (شومن) محبوب تلویزیونی شد. او حالا با ساخت دراکولا دومین تجربه جدید خود در VODها را سپری می‌کند و این تجربه فعلی آنچنان آش شلم شوربایی است که نمی‌دانم چطور باید درباره آن صحبت کنم؛ نه تنها من بلکه خود عوامل سریال هم دقیقا نمی‌دانند باید سریال خود را چطور برای مخاطب تفهیم کنند! می‌گویید چطور؟ کافیست «آنچه گذشت» همین قسمت چهارم را با دقت بیشتری ببینید. در بخش آنچه گذشت هیچ اتفاقی مهمی نشان داده نمی‌شود چرا که اساسا سریال تا به این لحظه هیچ اتفاق مهم و داستان خاصی در آن رخ نداده است، به جز مرگ (احتمالا الکی) شخصیت کامروا و چمچاره؛ سریال هیچ چیز دیگری برای مرور کردن ندارد!

اگر به جلوتر برویم و به بخش Preview یا همان «آنچه خواهید دید» برسیم هم اوضاع در همین حال و احوال می‌چرخد. هیچ عنصری در این کلیپ کوتاه نیست که مخاطب را برای قسمت بعدی هایپ کند. همه ما می‌دانیم قرار است قسمت بعدی هم به لوسی همین قسمت باشد. بازیگران با لحن صداهایشان و اکت‌های مضحک‌شان قرار است ما را بخندانند. حتی بازیگران قدری مثل ویشکا آسایش و بهنام تشکر هم قرار است با لحن مسخره خودشان خنده‌دار باشند و نه چیز دیگری. تشکر گاهی دندان‌هایش را به هم می‌ساید و آسایش هم ژست ناراحتی با صدایی بی‌مزه را در می‌آورد و شاید باورتان نشود اما قرار است ما به این کارها بخندیم.

این قسمت دراکولا هم دقایقی را به پخش موسیقی و آواز می‌گذارند، اگر در قسمت‌های پیشین ما مهران مدیری آوازخوان را دیدیم که خب شاید برای هواداران ایشان جالب باشد، در این قسمت با آوازی روبرو هستیم که نه شعر جذابی دارد و نه موسیقی بکری پشت آن است و نه خواننده‌اش برای ما آشناست. به نظر می‌رسد این پرکردن‌های تایم برنامه! برای حلال بودن قرارداد تیم سازنده با تهیه کننده است وگرنه نه پیشرفتی در داستان از آنها حاصل می‌شود و نه جذابیت دیگری دارند.

با تمام این تفاصیل مهران مدیری می‌داند که نامش برند است طوری که نامش روی عطر ایرانی هم می‌تواند بنشیند و تضمین فروش آن را به همراه داشته باشد. دراکولا سریال پرخرجی است که یک برند با نام مدیری پشت آن ایستاده است؛ طنزپردازی که چند نسل دوستش دارند و برخی مانند امثال من امیدوار هستند که موتورهای سریال روشن شود اما از آنجایی که قسمت‌های دراکولا ضبط شده، فیدبک مخاطبین نتیجه‌ای در این مغلمه نخواهد داشت و احتمالا قرار است شاهد این نمایش بی‌معنا تا انتها باشیم.

زمانی که خلاصه داستان دراکولا در رسانه‌ها منتشر شده بود، اعلام شده بود که کامروا حالا در پوشش تیم خیریه کلاهبرداری می‌کند و در شب تولدش غیبش می‌زند و…، باورم نمی‌شود اما تا قسمت چهارم هم داستان همین است. ورود شخصیت‌های جدید به سریال در این قسمت قرار بود کاری کند که دراکولا شاید وارد یک فضای بهتر بشود اما تا به اینجا اوضاع بدتر شده که بهتر نشده است.

دراکولا مانند نامش ترسناک است و دوباره مانند اسمش خون مخاطب را تحت برندی که پشتش است می‌مکد و به او می‌قبولاند که در حال تماشای یک سریال کمدی است. باید گفت VODها به شدت در ساخت سریال کمدی که محبوب‌ترین ژانر بین مخاطبین ایرانی است لنگ می‌زنند. نه پیمان قاسم خانی و نه مدیری که از قضا دوستان دیرینه‌ای هستند، نتوانستند کاری کنند و از رامبد جوان هم که بهتر است حرفی نزنیم!

باید اعتراف کرد کمدی غم‌انگیزی در این سریال‌های مثلا بامزه است؛ غم‌انگیز از این جهت که کمدی به چه بیراهه‌ای کشیده شده است!