فیلم Beasts That Cling to the Straw روی خط موج نو سینمای کره حرکت می‌کند

پول، طمع، خشونت و قصه ناب. همه اینها برجسته‌ترین نکات در فیلم «Beasts That Cling to the Straw» است. فیلمی دیدنی و خوش ساخت از سینمای کره‌جنوبی، کشوری که شاید می‌بایست محصولات سینمایی آن را دیگر در زمره آثار مهم، قابل بحث و البته بین‌المللی قرار داد.

در ادامه با مرور مختصری از مسیر موج نو سینمای کره جنوبی و نقد فیلم «Beasts That Cling to the Straw»  با ویجیاتو همراه باشید.

در تمام این سال‌ها که تلویزیون ایران با ساخت محصولات بسیار ضعیف و لاطائل هر روز تماشاگر و مخاطب بیشتری را از دست می‌داد، و در آن سو سینمای ما غرق در طنزهای کلیشه‌ای، تجاری و بی‌محتوا بود، این صنعت و هنر تصوری کشور کره‌جنوبی بود که کاملاً برخلاف رویکرد کشور همسایه و همنام خود تاخت و البته حسابی هم تاخت، تا با آثار خود نه تنها در قالب سریال، تلویزیون ما را در تسخیر آثاری هم چون «افسانه جومونگ»، «جواهری در قصر»، «امپراطور دریا» و «تاجر پوسان» در آورد، بلکه می‌کوشد تا با ساخت فیلم‌هایی موفق و تحسین شده سینمایی، جایگاه جدی و ارزشمندی را در جهان به دست آورد.

اگر به تاریخ سینمای کره‌جنوبی نگاه بیاندازیم، متوجه خواهیم شد سینمای کره‌جنوبی اگرچه قدم‌های اول و نخست خود را در سال‌های پیش از دهه ۵۰ میلادی، با همکاری و تولید آثار مشترک با سینمای کشور ژاپن بر می‌دارد. ولی به دلیل وجود غنای برجسته داستان و قهرمان در ادبیات افسانه‌ای خود، خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، یعنی حدود سال‌های اول دهه ۶۰ میلادی توانست به عنوان یک سینمای مستقل روی پای خود بایستد و آثار مهم و قابل توجه‌ای را در تاریخچه سینمایی کشورش از خود به جا گذارد.

اما سینمای کره‌جنوبی بعد از سپری کردن دوران شکوفای دهه ۶۰ ناگهان به یکباره با یک افتد و عقب نشینی محسوسی رو برو می‌شود تا جایی که سال‌ها طول می‌کشد تا بتواند از زیر سایه غول‌های سینمایی شرق آسیا یعنی چین، ژاپن و حتی اندونزی بیرون آید. تا اینکه در سال ۲۰۰۰ میلادی با روی کار آمدن کارگردان‌های برجسته‌ای چون «کنگ جی گیو»، «بونگ جون هو» و «پارک چان ووک»، موج نو سینمای کره جنوبی با ارائه فرمی جدید از بازتاب داستان‌ها، مشکلات و مسائل اجتماعی مردم آن کشور شروع می‌شود.

با آغاز موج نو سینمای کره‌جنوبی، حالا نه تنها آثار جدید ساخته شده در آن کشور با استقبال بی‌نظیر داخلی مواجه شده است بلکه رفته رفته، دوباره همان جایگاه موفق سینمایی و مورد انتظار را در عرصه‌های جهانی به دست می‌آورد.

اگرچه اکثر فیلم‌های ساخته شده در دهه‌های اخیر، همگی در استفاده از موضوعات داستانی از کلیشه‌های مرسومی چون فقر، دزدی و جنایت استفاده کرده‌اند اما به دلیل اینکه همگی این داستان‌ها در قالب و فرمی جدید، خلاقانه و البته بومی ارائه می‌شوند، نتیجه به آثار قابل دفاع، تمام عیار و شگفت‌انگیزی تبدیل شده‌اند.

فیلم «Beasts That Cling to the Straw» به کارگردانی کیم یانگ هون هم از این قاعده مستثنی نیست، فیلم با یک کلیشه داستانی یعنی گم شدن کیف پر از پول و دست به دست شدن آن بین آدم‌های قصه در طبقات مختلف اجتماعی شروع می‌شود. اما به راستی قوه‌محرک و هیجان‌انگیز اثر همان نوع فرم عالی و جذابی است که کیم یانگ هون برای به تصویر کشیدن قصه استفاده می‌کند.

وقتی به تماشای فیلم «Beasts That Cling to the Straw» می‌نشینیم، در نگاه اول به نظر می‌رسد با فیلمی چند اپیزودی و با موضوعاتی مستقل از هم، طرف هستیم اما هرچه می‌گذرد پازل‌های گنگ و معمایی داستان بیش از پیش به هم نزدیک شده تا جایی که تماشاگر در انتهای کار با یک اثر واحد و منسجم مواجه خواهد بود.

فصل سوم فیلم (زنجیره غذایی) در مقایسه با مابقی فصل‌ها از ضرب و تقطیع مناسبی برخوردار است و فصل چهارم (کوسه) در نشان دادن عنصر محرک و درگیری‌های ذهنی و روانی مربوطه بسیار قابل توجه است. اما بهترین فصل فیلم، فصل افتتاحیه آن (بدهی) است. جایی که دوربین با حرکت سوبژکتیو خود به دنبال کیف پر از پول است تا اینکه در کمد کوچکی قرار می‌گیرد و در بسته میشود، این آغاز در عین سادگی، اطلاعات درستی از فضای فیلم و اصل داستان به تماشاگر میدهد.

بخواهم روراست باشم، باید بگویم برای دیدن فیلم «Beasts That Cling to the Straw» باید کمی حوصله داشت، چرا که تماشاچی حتی با دیدن بیش از سه چهارم زمان فیلم، نه تنها با کلی سوال بی‌جواب و سردرگم روبرو است بلکه هنوز به هیچ وجه نمی‌تواند خط اصلی داستان و نسبت شخصیت‌ها با یکدیگر را هم حدس بزند. اما اطمینان داشته باشید که این صبوری واقعاً ارزشش را دارد، زیرا فیلم «Beasts That Cling to the Straw» با توجه به اینکه در طول نمایش خود، بیننده را با فرم جذابی روبرو می‌کند، حوصله هیچ تماشاگری را حتی با ندانستن داستان و نسبت‌ها سر نخواهد برد و اتفاقاً هرچه فیلم به دقایق پایانی نزدیک می‌شود خودش را به هر بیننده‌ای با هر سلیقه‌ای به خوبی نشان خواهد داد.